Kendime Kısa Bir Not

 

   

    Heyecan, tutku, çılgınca şeyler yapma isteği ve daha bir sürü duygu..

    Çoğumuz özeniriz filmler, diziler, kitaplar hatta şarkı kliplerindeki o çılgınca yaşamlara. Yaşamak isteriz biz de öyle doyasıya. Cesaret denen şey devreye girdiğindeyse geri çekilir bakmakla yetiniriz sadece bunu başarmış insanlara. İçimizde çıkmayı bekleyen, bilinçaltına itelediğimiz şeyleri su yüzüne çıkarmaktan korkarız. Oysa ki bunu yapabilen insanları hep yadırgarız, belki de sapkın ya da deli diye nitelendiririz. 

    Normal olan şeylerden bahsetmek dilimize dolanmış, ezberlemişiz adeta. Yüzyıllardır doğru kabul edilen normların dışına çıkmak bizi korkutur çünkü. Toplumu oluşturan bizlerken toplum ne der kaygısı çeker bütün düşüncelerimiz. Düşünmeye bile çekinir hale geliriz hatta. İçimizden geldiği gibi bir kavram varken bunu kaçımız gerçekleştirebiliyor ki? Hayvanlardan ayıran özelliğimiz analitik bakmamız olabilir; fakat birine zararımız dokunmadığı sürece bazen sonucunu düşünmeden hareket etmekte yanlış olan ne var? Gençlik bir kez gelen bir şey, yaşlanmayı geciktirmek veya zamanı geri alabilmekse imkansız. Halihazırda elimizde bu kadar güzel yaşanılması gereken bir dönem varken ne için heba ediyoruz? Bize sunulmuş bu hayatı nasıl geçiriyoruz? Bu nedenle tek korkum var o da geriye dönüp baktığımda keşkelerle dolu bir yaşam sürdürmüş olmak...